දුකෙද කඳුලේද සියුම් පරතෙරක

චංචල ම හැඟුමක වුව
ප්‍රීතිය මදක් තිබිය හැක
සියුම් ලෙස කම්පිතව
හදවතද ඉන් ගැසෙනු ඇත

ඇසිල්ලක සුවය දෙන
චංචල සිතක හැඟුමක
මුදු මෙලෙක් ස්පන්දනය
සියොළඟ පුරා දිවෙනු නොහැකිද

කිලිපොලා යන කලෙක ගත
මිදෙනු නොහැකිද ඉතින් ලෙය
මොහොතක් ගෙනා ප්‍රීතිය
දුකකටද හේතුවම විය හැක

සිප ගැනුමටද සිත් දෙන මලක අග
එහෙයින්ම කටුවක් තිබිය හැක
දෙතොලග සියුම් ලෙස රිදවුවද
මෘදුම සුවඳක් ඉන් නැගෙනු ඇත

නෙතු මානයද ද දෑස රවටන
විසිතුරව දසුන් මවන කල
යලි හැරී බලනා නිමේෂෙක
කඳුලකින් නෙතු බොඳ නොවේවිද

ජීවිතයද එලෙසම ගත කලෙක
මොහොතින් සැම වෙනස් නොවේවිද
දුකෙද කඳුලේද සියුම් පරතෙරක
ප්‍රීතියක් ගැබ්වී සිතම නොරැවටෙද

ජීවිතය අනියත බවම වුව
මොහොතකට අමතක නොවේද
මොහොතද තව මොහොතකට
පාරම කියනු නොහැකිද

ඉතින් කෙලසකම නම්
පැතුම් පොදි බැඳ ගෙනම
සංසාර ගැලට වැද
ගොනු  දක්කනේ
නොදත් මාවතක
දිවිය අනියත බව
අමතකම දිවියක  සිට

( සැ. යු :- මේක කමෙන්ට් කවියක්, අපේ හංසයා ලියපු හදවතට කියන වග නම් කවිය කියවද්දී හිතට අපු දෙයක්. )