අයිස් ක්‍රීම්



ලපටි සිත් මත
විනොදාස්වාදයේ
සතුට දනවන
මිහිරි රසයන්ගෙන්
දිවග කලතන
අරුමෝසම් සිහිනයන්හි
නේක වර්ණයන්
නෙතග දල්වන
උදා හිරු කිරණට
මොහොතකට පෙර
හීතලට
ලපටි දෑතක් මත
මිදුණු පිනි බිඳුව

පෙම්වත් දැහැන් මත්තට
ආලයේ සුවය ගෙන එන
පෙම්වතියක් වෙනුවෙන්
පෙම්වතෙකු පුදදෙන
ප්‍රේමයේ සීතලින්
මිදී සැමදා ඉන්නට තතනන
නුමුදු
ගිනිගහන දහවලේ
උණුසුමත් පරයා නැගෙන
නුරාවේ ගින්නෙන්
දෑත් මත්තෙම දියව යන
ඉමිහිරිම මධු බිඳුව

වියපත් දනන් හට
ලෝකයම මුලා කර
කාලය දුවන බව
පසක් කර දී
ගෙවුණු අතීතයේ
මිහිරි සේම අමිහිරිද වූ
මතකයන් එකින් එක
ගෙනහැර මවා පා දෙමින්
බැසයන හිරුගෙ තනියට
මහලු දෑසකින්
මහත් ස්නේහයෙන්
කොපුල මත්තෙන්
ගලා ගිය
කඳුළු බිඳුව

Comments

  1. දේශක යාOctober 28, 2015 at 3:18 AM

    වල්කම් බෑක් සොමියා.. කවිය නං තේරුනේ නැහැ බං..

    ReplyDelete
    Replies
    1. සොමි යාOctober 28, 2015 at 3:41 AM

      ගොඩක් ස්තුතියි දේශක අයියා, මහා ලොකු හරුපයක් නෑ, ජීවිතේ අවස්ථා තුනක් එක වස්තුවකට ගලපලා ලිව්වා, එච්චරයි.

      Delete
  2. හංසි(swan)October 28, 2015 at 5:50 AM

    හැමදාම කන චොකලට් අයිස්ක්‍රීම් එකක් ගැන මෙච්චර ගැඹුරට හිතන්න පුලුවන්ද ..නියමයිනෙ ,අන්තිමට බැලුවම අපේ ජීවිතෙත් එක එක අවස්ථාත් මාරුවෙන් මාරුවට අතට දෙන හිම කිරමක් වගේ තමා ආසම රසය ලැබෙන්නේ නැහැ අකමැතිම රස තියන හිමකිරමක් වගේම කැමතිම රස තියන එකකුත් ලැබෙන්න පුළුවන් ඕනනම් ඔහේ දියවෙලා යන්න ඉඩදෙන්නත් පුළුවන් නැත්නම් අමාරුවෙන් හරි කාල ඉවරකරන්නත් පුළුවන් .හැබැයි ඉතින් සමහර අවස්ථාවලදී රසම රස හිම කිරමක් ලැබුනත් නිදහසේ විඳින්නත් බෑ ඉක්මනින්ම දියවෙලා යනව නැත්නම් කවුරුම හරි කෙනෙක් උදුරන් යනවා හිතාගෙන හිතාගෙන යද්දී ඇත්ත තමයි ජීවිතෙත් හිම කිරමක් :) වෙනස්ම විදිහේ සිතිවිල්ලක් අය්යෙ ලස්සනයි ..ඔක්කොටම වඩා සතුටු බලන්න හරියටම අවුරුද්දයි දවසකට පස්සේ නේද ඇවිත් තියෙන්නෙ :D දිගටම ලියමු ආයෙත් :) .... ආ අර පින්තුරෙත් නියමයි කවියට නියමෙට ගැලපෙනවා :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Mahesh RathnayakaOctober 28, 2015 at 6:01 AM

      අප්පටබසිරි කිරි බුදු හප්පොච්චියේ.. මූ හිතල තියෙන දුර..
      මට නං ඔච්චර දුර හිතන්නත් කම්මැලී.. හිතං ගිහිං ගිහිං ගිහිං ආයෙ එන්නත් එපැයි..
      හැක්...
      ඒ කෙල්ල කැතයි... හිහික්

      Delete
    2. සොමි යාOctober 28, 2015 at 7:29 AM

      @ හංසි නංගි,
      අප්පච්චියේ මමවත් දැන් නා මෙයා හරියටම ගණනුත් හදලා කියනවා මේ පැත්තට ආපු දවස් හිටන්, ඇත්ත තමා නංගියේ ජීවිතේට මොන තරම් උපමා යොදන්න පුලුවන්ද, පුළුවන් විදියට ලියන්නම්, ස්තුත්යි නංගිගේ කොමෙන්ට් එකට.

      Delete
    3. සොමි යාOctober 28, 2015 at 7:34 AM

      @ මයියා
      එහෙම තමයි බන් බුද්ධිමත් පාඨකයො, හැක්, ඒ කෙල්ලට කැතයි කියන්න එපා,, ජංජාලෙන් හම්බ උනේ, බදාම පල ඒකිට හැක්, මට නැති අයි ක්‍රීම් තොල් පාට කොරන් කන අපුරුව, :D හැක හැක

      Delete
    4. හංසි(swan)October 29, 2015 at 10:03 AM

      @ අවන්හලේ අයිතිකරු
      :P අර පහල එක්කෙනෙක් හිතල හිතල අගේ ඇති කමෙන්ටුවක් දාල තියෙන්නෙ ......... පින්තූරෙ කැතයි ?? පච පච ..අපි නම් ඉතිං ඔය මහේෂ් අය්ය වගේ ගැල්ලමයි දිහා බලන් හිටියෙ නෑ මම නම් බැලුවෙ අර අයිස් ක්‍රීම් එක දිහා :V

      Delete
    5. සොමි යාOctober 29, 2015 at 10:10 PM

      එක තමා හාන්සි නැඟී ඒ ළමයට බඩේ අමාරුයි කියලා මට මැසේජ් එකක් දාලා තිබුනා, කවුද ඒ ළමය කන අයිස් ක්‍රීම් එක දිහා කන්න වගේ බලන් හිටියලු, ඔන්න අපි නම් නෙවී.

      Delete
    6. හංසි(swan)October 31, 2015 at 9:58 AM

      හපෝ මතක් කරන්නෙපා ඔය අයිස්කිරීම් එක ගැන හිතල තමා දැන් මේ හොඳටම හෙම්බිරිස්සාව හැදිලා තියෙන්නෙ ;/

      Delete
  3. Mahesh RathnayakaOctober 28, 2015 at 6:03 AM

    මං මුකුත් කින්නෙ ම නෑ මයි.. ඔව්.. අර අක්කිව දකිද්දි නිකං මේම මේම වෙනව... හැක්...
    කවිය නං ගති මචං.. අර හංසිය ඔක්කම අතෑරල තියෙන්නෙ ලොවෙත් නැති වෙන්න. උන්දැ මටත් එක්කමහිතල. ආයෙහිතන්න යන්නෙ නෑ මං එහෙනං.. හිහි

    හෙම්බ එක්ක උණ තියං මූ ලියන්නෙ අයිස් කිරිං ගැන
    ඒකෙත් හැටි...
    ආයෙත් ලියමු නේ

    ReplyDelete
    Replies
    1. සොමි යාOctober 28, 2015 at 7:37 AM

      //හෙම්බ එක්ක උණ තියං මූ ලියන්නෙ අයිස් කිරිං ගැන
      ඒකෙත් හැටි...//

      හැක එහෙම තමයි බන් බඩෙන් හිතන කොට :D. අයෙත් පුළු පුළුවන් විදියට ලියන්නම්.

      Delete
  4. Mahesh RathnayakaOctober 28, 2015 at 6:30 AM

    පළවෙනි කොටසෙන් මම දැක්කෙ මනුස්සයෙක්ගෙ හිතක උපද්න පරමානන්දයක්.. නිකලැල් නිකෙලෙස්.. පොඩි දරුව ගෙ ප්‍රිතිය රූපකයක් වුණා කියල හිතෙනව එහෙම හිතන්න.. දෙවනි කොටසෙන් දියව යන තාරුණ්‍යයත් එහි කළකිරීමකුත් දැක්ක.. ඉමිහිරි බව ගැන කියපුවාම ඒත් එක්කම එන ශෝකය විප්‍රයෝගය වගේ කාලික හැගීමක චායාවක් පේන්න තියෙනව කියලයි හිතුණෙ...
    තුන්වන කොටස තමා මට හිතටඇල්ලුවෙ.. අයිස්ක්‍රීම් එක යෙවෙනව වගේ දියවෙන ජීවිතයි කාල ඉවර වුණාම විසි කරන අයිස් කප් එක නැත්තං කෝන් එක අයිස් කෝට්ට වගෙ නෙද ජීවිතේ කියල හිතෙනව...

    මං දන්නෑ උඹ මේ තරං හිතුවදපක්යල. ඒත් කාලානුරූපීව ජීවිතය සහ මනුස්සය ආදේශ වුණාම මම දැක්කෙ අමුතුම රූපයක්
    ඒ මගෙ විදීම වෙන්නත් පුලුවන්.. අඩුපාඩුඇති මට නොපෙනෙන නැත්තං මං නොදකින ඒත් ඒව ගැන හිතන්න නොයා කවිය ගැන හිතෙන දේයි මම කීවෙ..

    ජයවේවා සොමී

    ReplyDelete
    Replies
    1. සොමි යාOctober 28, 2015 at 7:39 AM

      උඹේ විඳීම පට්ටයි බන්, ඒක තමයි උඹගේ රහ.

      Delete
  5. සී.ජේ. විදානේ.October 28, 2015 at 6:38 AM

    පිංතූරේ කියෙව්වා.. රසවින්දා.. කියන්න දෙයක් නෑ කොමෙන්ට් එක ලියන ගමන් හිතේ තියෙන්නෙත් ඒ පිංතූරෙමයි..
    මොනාද බං අර යටින් දාල තියන කුනු හරුප..

    වැල් කම් බැක් කිව්වා!! අවුරුදු පන්සීයක් විතර ලිමූ...

    ජ ය වේ වා !!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. සොමි යාOctober 28, 2015 at 7:41 AM

      විදානේ අයියේ කොහොමෙයි ඉතින්, තාමත් නිට්ටඹුවේද ඉන්නේ? අයියගේ පරණ ලියද්ද නිර්මානයත් සුපිරි, පින්තුරේට යටින් මොනාද කුනුහරුපයක් ලිව්වා. :D, අනේ බන් මාව එච්චර නාකි කරන්න එපා.

      Delete
  6. තුශානිOctober 29, 2015 at 9:31 PM

    හප්පේ මෙයාව දැක්ක කල්... වෙල් කම් බැක්.... (Y)

    ReplyDelete
  7. Piumi FernandoOctober 30, 2015 at 8:09 AM

    ෂාාාා...ලස්සනට ලියලා තියෙනවා.කවිය කොතනක වත් අයිස්ක්‍රීම් ගැන කියවෙන්නේ නැහැ.ඒක විශේෂයි.ජීවිතේ යුග තුනක් කියවෙනවා.කතාව අයිස් ගැන වුණත් ඊට වඩා ගැඹුරු අර්ථයක් දක්වනවා...ඇත්තටම හොඳ කවියක්.

    ReplyDelete
    Replies
    1. සොමි යාOctober 30, 2015 at 9:48 PM

      ගොඩක් ස්තුතියි ඔබේ අදහස් වලට. (Y)

      Delete
  8. Manoj FernandoOctober 31, 2015 at 1:05 AM

    අයිස් ක්‍රීම් එකක් ඇතුලේ ජිවිතයක් දැක්ක හැටි අපුරුයි.

    ReplyDelete
    Replies
    1. සොමි යාOctober 31, 2015 at 2:13 AM

      :D ඒ ජීවිත කාලම ඉවර උනා.

      Delete
  9. Piumi FernandoOctober 31, 2015 at 9:47 PM

    This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
    Replies
    1. සොමි යාOctober 31, 2015 at 11:09 PM

      ආතර් කොමෙන්ට් එක උස්සලා

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

යශෝදරාව හැඬුවද නැත්නම් තවමත් පෙම් කලාද? කවියන් දුටු යශෝදරාව හා නරසීහ ගාථා

Image
සියලු සත්වයින් අනන්ත වූ සසර පුරාවට විඳින්නා වූ දුකින් එතෙර කිරීමේ උතුම් අරමුණින් අතර පෙර නිමිති දැක ලෝකයේ යතා ස්වාභාවය දන හැඳින ගිහිගෙය හැර යාමට සිදුහත් කුමරුන් ගත තීරණය ට එක වරම යලි විමසා බලනන්නට තරම් වූ සිදුවීමක් සිදු වූ බව අපි සැවොම දනිමු. " රාහුලෝ ජාතෝ  බන්ධන ඡාතං " කුඩා රාහුල කුමරු උපන් ඒ දිනයේ දාරප්‍රේමය හා යශෝදරාවන්ගේ ප්‍රේමයට වඩා සසර දුක බලවත් වූ හෙයින්ම නිදි පැදුරටද නොකියා ගිය සිද්ධාර්ථයන් කෙරේ තමා හා උපන් බිලිඳු ද හැරදා ගිය බව දැන ගත් විට හා ඉන් පසු කුළුඳුල් පුතෙකු සමඟ යශෝදරාව කුමන නම් හැඟීමක් සිත තුල තිබෙන්න ඇතිද, කෙලෙස ඇය තම දුක දරා ගන්නට ඇතිද, නිතර දෙවේලේ තම හිමියන්ගේ රුව නෙත ගැටී ඇයට ඒ මාලිගය තුල දකින හිස් දසුන මග හැරුණු පසු කෙලෙස නම් වීද, යන්න විවිධ මානයන් ඔස්සේ කවීන් කරන ලද ගවේෂණයන් හමුවේ යශෝදරාවන් ගේ සිතෙහි විවිද පැතිකඩයන් කවියන් විසින් ඔවුන් දුටු අයුරින් කවි රස විඳින්නන් වෙත ගෙනහැර ඇත. බෞද්ධ සාහිත්‍යය ඇසුරින් යශෝදරාව කෙරෙහි ගොඩ නැගී තිබුණු පහන් සංවේගය ඒ කවි වලට තවත් බලපෑමක් එකතු කර ඇතුවාට කිසිදු සැකයක් නොමැත. කවිය ගැන බැලීමේදී කවිය හා එය හරහා ගොඩ නැගෙන හැඟීම...
Read more

කරත්ත කවි කියමුද?

Image
අව්ව සැරයි ගමන දුරයි  හනික යමං මගෙ සුද්දෝ  උඹත් ඉතිං එකතු වෙයන්  පමා නොවී මගෙ රත්තෝ  කුර ගෙවිලා පය දනවා  නොදන්නවා නෙවේ ඉතිං  ඊට වඩා හිත දනවා  ඉකිබිදින්න බැරිලු ඉතිං  කොච්චර දුර ඇවිද ගියත්  තවමත් අපි එක තැනමලු  එතනින් තව කොහෙවත්  යන්න නැතිලු යන්න බැරිලු  කරත්ත කවි නොකීවාට  දහසක් කවි හිතේ තියෙයි  ඒ කවි වල දුක අහන්ට  අපේ සවන් අපට තියෙයි  හනික යමන් පමා නොවී  පමා වුනොත් පාඩු ගොඩයි  එහෙම උනොත් මගෙ දෑතට  ලැබෙන කාසි පනං අඩුයි
Read more

මගේ සරසවි, නවකවදය, තෙල හා උත්තමයින්

Image
කස්ටියට මගේ කතාවත් කියන්න හිතුනා, කොතනින් පටන් ගන්නවද කියලා කල්පනා කරකර ඉන්දැද්දී කැම්පස් එකේ ෆස්ට් ඉයර් එක ගැන ලියන්න හිතුනා, මොකද එක තුල මහලොකු සමාජවාදය, රැග්, ආතල් තව බොහෝ දෑ තිබුන නිසා. ඔන්න ඉතින් මන් සා/පෙළ වල මැතයි විද්‍යාවයි හොඳටම ගොඩ දා ගත්ත නිසා මහ ලොකු කෙරුමා වගේ උසස් පෙළට මැත බදා ගත්තා. ඉතින් රොටරියට බඩගාලා මුල් සැරේ විබාගෙ කලා. අප්පට සිරි , ප්‍රතිඵලේ මැතටම කෙල වෙලා, ඉතින් දෙවනි සැරේ යන්තම් සන්තම් විස්ස විද්‍යාල වරම් ලබා මෙකැනිකල් ඉංජෙකු  ලෙස අධ්‍යාපනය ලැබීමට හැකිවිය. ඔන්න ඉතින් මම හා හා පුරා කියලා ඉන්ටව් එකට ගියපු දවසේ එකෙ හිටපු එවුන් මාව අල්ලන් මල්ලි උබ කොහෙද? අවේ ඉන්ජෙක් වෙන්න නේද? හොඳට ඉගෙන ගනින්, අපි දෙන්නම් පුල් බැකප් එක කියලා මාව මුරුන්ගා අත්තේ උඩටම නැග්ගුවා. ඉතින් ඉන්ටව් ගිහින් ඇවිත් සතියකින් ඈවා ඇවිත් ලියාපදින්චි වෙන්න කියලා ලියුමක්, මගේ ඉහේ මලක් පිපුනා වගේ, එත් මම ලියාපදින්චි වෙන්න් ගියේ සතියක් පරක්කු වෙලා, ඉතින් රටක් රාජ්ජයක් දිනපු එකෙක් වගේ මාත් ගියා ලියාපදින්චි වෙන්න, ගියාම එකෙක් මාව අල්ලන් අමුතු නීති පද්දතියක් පැනවුවා.මාත් ඉතින් වෙන බල්ලන්ගේ ඒරියල් එකක තනිව...
Read more