මගේ සරසවි, නවකවදය, තෙල හා උත්තමයින්

කස්ටියට මගේ කතාවත් කියන්න හිතුනා, කොතනින් පටන් ගන්නවද කියලා කල්පනා කරකර ඉන්දැද්දී කැම්පස් එකේ ෆස්ට් ඉයර් එක ගැන ලියන්න හිතුනා, මොකද එක තුල මහලොකු සමාජවාදය, රැග්, ආතල් තව බොහෝ දෑ තිබුන නිසා.

ඔන්න ඉතින් මන් සා/පෙළ වල මැතයි විද්‍යාවයි හොඳටම ගොඩ දා ගත්ත නිසා මහ ලොකු කෙරුමා වගේ උසස් පෙළට මැත බදා ගත්තා. ඉතින් රොටරියට බඩගාලා මුල් සැරේ විබාගෙ කලා. අප්පට සිරි , ප්‍රතිඵලේ මැතටම කෙල වෙලා, ඉතින් දෙවනි සැරේ යන්තම් සන්තම් විස්ස විද්‍යාල වරම් ලබා මෙකැනිකල් ඉංජෙකු  ලෙස අධ්‍යාපනය ලැබීමට හැකිවිය.

ඔන්න ඉතින් මම හා හා පුරා කියලා ඉන්ටව් එකට ගියපු දවසේ එකෙ හිටපු එවුන් මාව අල්ලන් මල්ලි උබ කොහෙද? අවේ ඉන්ජෙක් වෙන්න නේද? හොඳට ඉගෙන ගනින්, අපි දෙන්නම් පුල් බැකප් එක කියලා මාව මුරුන්ගා අත්තේ උඩටම නැග්ගුවා.

ඉතින් ඉන්ටව් ගිහින් ඇවිත් සතියකින් ඈවා ඇවිත් ලියාපදින්චි වෙන්න කියලා ලියුමක්, මගේ ඉහේ මලක් පිපුනා වගේ, එත් මම ලියාපදින්චි වෙන්න් ගියේ සතියක් පරක්කු වෙලා, ඉතින් රටක් රාජ්ජයක් දිනපු එකෙක් වගේ මාත් ගියා ලියාපදින්චි වෙන්න, ගියාම එකෙක් මාව අල්ලන් අමුතු නීති පද්දතියක් පැනවුවා.මාත් ඉතින් වෙන බල්ලන්ගේ ඒරියල් එකක තනිවුන සුනඛයෙක් වගේ නකුට දෙපා අස්ස්සේ සඟවාගෙන හිටියා.

ඒ තමයි පහුවදා ඉදන් එනකොට තනිපාට අත්කොට කමීසෙ තනිපාට දිගකලිසමට යටකරලා බාටදෙකක් දාගෙන ෆයිල් එකකට කොලටිකක් දාගෙන තමා එන්න ඕන . ඒකත් උදේ 7.10 ට, ඒ කියන්නේ 7.09 ත් නෙමේ, 7.11 ත් නෙමේ.


ඔන්න ඉතින් ඒ වෙලාවට කියපු විදියට ඇඳගෙන මාත් ඉතින් ගියා, ඔහොම යද්දී එක පාරටම

"ඒයි තෝ කොහෙද යන්නේ, ජේශ්ඨ උත්තමයන්ගෙන් අවසර ගත්තද?" එකෙක් අහපි

අත බූත වෙලා ගියපු මට අප්පට සිරි ඒ මොක්කුද ඒ මන් දන් නෑනේ උන් ගැන. ඉතින් මාත් " නෑ අයියෙ, ඒ මොකක්ද ඒ? " කියලා අහපි.

එකා" අයියා, කවුද යකෝ අයියා, ජේශ්ඨ උත්තමයන්ට අයියා කියනවද? ජේශ්ඨ උත්තමයන්ගෙන් ප්‍රශ්න අහනවද? කියපිය බලන්න පස්පවු" කියලා කියපි.



මාත් ඉතින් "දන් නෑ" කියපි.

අප්පට සිරි, අමු තිත්ත වචන රාශියක් ඒකගේ මුවින් පිටවී එකගේ ජුවල් ඌරු ජුවල් විය.
ඌ මට " පල පොසිශන්" කියපි, මට ඒකත් බැරි තැන "ඒයි මූට පොසිශන් යන්න කියලා දීපන් " කියලා මන් වගේ ඇඳන් හිටපු එකෙකුට කියපි.


එකාත් බයෙන් වගේ  ඇවිදින් පොසිශන් යන හැටි කියලා දුන්නාය, ඒ අත් දෙක පොලවට සමාන්තරව තබාගෙන කකුල් වල අඟිලි තුඩුවලින් සිටගෙන සිටීමය, මට ඒ දවසම වගේ පොසිශන් යාමට සිදුවිය. මේ අතර උන් පැමින ඉතිහාසය නමින් හරුපයක් කියා දුන් අතර පන්තියේ ලමුන්ගේ නම් ගම් පාඩම් කරගන්නා ලෙස කීවාය. හවසට එය කටපාඩම් ගත්තාය, ඒක බැරිවූ තැන පොසිශන් සෙට් විය.


 මේ අතර ලමයින්ගෙන් අසා දැනගත් උන්ටම ආවේනික වචන සෙට් එකක් විය. ඒවා නම් නමට පසු පිරිමි නම් "පහිඳාද" ගැහැනු නම් "පහිඳියද" ලෙස යෙදීම. මෙහි පහිඳා යනුවෙන් උන්ගේ අර්තකතනය සමනලයාගේ කෝශ අවස්තාවේ සිටින බවය.


පාසලට අන්දර කැපූ තැනය
Z එක මීටර පාටාංකයය
4.0000 - Z අගය මැටි පාටාංකයය


ඒ අනුව මම ________ පහිදාය

තවද පන්තියට කූඩුව, වැසිකිලියට දේවාලය, වැසිකිලියාමට පූජාව තැබීම, කාර්යාලයට පොලීසිය, ඩිරෙක්ටට ඕ.අයි.සී, නන් ඇකඩමික් අය ගම් බට්ටො, යනාදී වශයෙන් විය.


පස් පවු මේවා විය,

1. පාවාදීම තහනම්
2. මල්පාත්ති දැමීම තහනම්
3. කොකු දමාගැනීම තහනම්
4. ජෙශ්ඨ උත්තමයන්ගෙන් ප්‍රශ්ණ ඇසීම තහනම්

යන ඒවා වූ අතර පස්වෙනි පව පිරිමි ලමුන්ට පමනක් අදාල විය. එනම්

5. ජෙශ්ඨ උත්තමාවියන්ගේ ගල් බැලීම තහනම්

යන්නය.

කාලයාගේ ඇවෑමෙන් පොසිශන් යාම දන බඩ ගෑමද, කූඩුවේ දැල්වල එල්ලී සිටීමද යනාදී වශයෙන් දරුනු විය. ගෙදර යන ලමුන් හා බෝඩින් වල ලමුන් ලෙස වර්ග කර තිබූ අප අතරින් මට බෝඩිමක ලැගීමට කාලයක් සිදුවිය. එය උන සන්නිපාතයකින් හමාර වී මාව ගෙදර යන ගැට්ටට වැටුනි. අපව රාත්‍රී 8.00 හෝ 9.00 වන තුරු තබා ගත් අතර ගැහැනු ලමයි සවස 6.00 ට පිටත් කර හැරිනි. මේ දවස් වල ඔබට කිව නොහැකි තරමේ නිරුවත් සන්දර්ශන පවා පැවැත්වුනි. මේ සියල්ල් වූයේ විශාල ශාලාවකට අපව හරක් ගාල් කරන්නා සේ ගාල් කිරීමෙනි.


 මේ ශාලාව උන් හැදින්වූයේ ශෙඩ් එක යන නමිනි. එයට හේතුව වූයේ මෙයට ගාල කරන ලද අපට තෙල බෙදීමය. තෙල යනු එක්තරා අන්තමක මනස විකෘති කර උන්ගේ බසට අප නමා ගැනීමට කරන දීර්ග දේශනය. මෙවා මහලොකු සමාජවාදී පන්නයේ එවා විය. ඊට උදාහරණ වන්නේ පෙර කී ඉතිහාස හරුපයේ එක් ඇමතිවරයෙකු ගැන සදහන් වූ අතර එම ඉතිහාස කරුනු නැවත කටපාඩම් ගැනීමේදී ලමයෙකු අතින් ඇමතිතුමා ලෙස කියවුනි. එවිට අර මහලොකු උත්තමයන් කිපී

"ඇමතිතුමා, මේකෙ තුමාල නෑ හු______, පර_____, හැම එකාම මේකට එකයි, විශේසයෙන් තුමාලා නෑ හරිද, හු_______ලට තේරුනාද." යයි කීමය.

මේ තෙල හරියටම කියනවානම් ප්‍රබාකරන් මරාගෙන මැරෙන්න මිනිසෙකුගේ මනස සැකසුවේ කෙසේද, ඒ හා සමානය. තෙල වැදුනොත් ගැලවෙනු බොරුය.

කෙසේ හෝ අපිව උන් හැදින්වුයේ ගෙදර යන (ප යන්න, අල් කයන්න, කු යන්න) ලෙසය, අපිව නිවෙස් වලට යාමට පිටත් කර හැරියේ මහ රෑ බස් නැති වෙලාවලය.

ඒද දසවදයක් දීය. එනම් තොපිට කියා දෙන දේවල් බෑනෙ, තොපි එන්න කන්නනෙ, කාපියව්. මෙසෙ අපිව දිනක් අපිව බඩ ගෑවීය.ඒ අඩි දෙකක් ඉස්සරහට, අඩියක් පස්සට ලෙසය.

උන් " අහ්, හරි හරි ඉස්සරහට දෙකයි, පස්සට එකයි" යනුවෙන් කියයි. අපිට උන්ගේ දෙමාපියන් මතක් වේ, ඒ සාදාරන කේන්තියකටය.

මේ අතර ගොන් කෙටීමද විය, ඒ පිරිස ඉදිරියට පැමින විකාර කිරීමය. 

කෙසේ හෝ මේ හිසරදය අවසන් වූයේ අපිව බකට් කිරීමෙනි, එදින මඩ වතුර ගසා තවත් විකාරයක් කලාය, හරියටම කීවානම් ඔබට මතකද මෑතකදී කොළඹ අඩුම උශ්නත්වය වර්තා වූ දවස. ඉතිං එදා සීතල සන්නියය.

කෙසේ හෝ දැන් මා දෙවන වසරේය, තවත් අලුත් සිසුන් පිරිසක් ආවාය, අපි එවුන් රැග් කලේ නැත, මොකද අපි ගල්ලෙන් බිඳ දැමූ නිසාය, අපි සම්ප්‍රදාය වෙනස් කල නිසය, ඒ නිසාම අපි අලයන් ලෙස උන් හදුන්වයි.