මම මා නොවන තුරු

අවුරුද්දත් කිට්ටු වේගෙන නේද එන්නේ. හැමොම මේ දවස් වල ගෙවල් වල පේන්ට් කරනවා  ඇති, කෑම බීම හදනවා ඇති, අලුත් ඇඳුම් ගන්න යනවා ඇති, ඇලුත් වැඩ රාජකාරි ඇති, හැමදේම අලුත් නේද? ඒත් ඒ කරන කියන දේවල් ඔක්කොම දේවල් පරණයි කියලා මම කිව්වොත් කොහොමද? දුවන්නන් වාලේ දුවමින් අවුරුදු කන්නනේද ඔබ මේ යන්නේ? ඔය ඔක්කොම පුහු ආටෝප නේද? "අවුරුද්දකට සැරයයි ගේ පේනට් කරන්නෙ ටිකක් මනුස්සයෝ වගෙ ඉන්න හැදුවම මෙන්න එනව අනන් මනන් කියන්න මේ මොන අමනුස්සයෙක්ද මේ"මම කියන ඒවට ඔබට මෙහෙම හිතෙනවා ඇති. එහෙනම් මෙන්න ඒ අමනුස්සයා ඔබෙන් ඉල්ලන ඉල්ලන දේ. ඔබ අවුරුද්ද ලබන කොටම මොකද කරන්නේ? (ඩෝං පටෝං චට පටාස්) ආහ්! කාරනය පැහැදිලියි නේද?  "එහා ගෙදර එකා රතිඤ්ඤයක් දැම්මා, මන් දානවා තුන් හුලහක් උගේ කන දෙක වෙන්න" පොඩ්ඩක් හිතන්න අපි අවුරුදු අරන් කොහේටද මේ යන්න හදන්නෙ? මේ ඔබ ඔබගෙම මුදල් නේද පුච්චන්නේ, අවුරුද්ද ලබනවිටම මුදල් පුච්චලා ඔබ අවුරුද්ද නාස්තිකාර විදියට නේද පටන් ගන්න සලසුම් කරන්නේ. ගිය අවුරුද්දේ කල දේමද මේ අවුරුද්දෙත් කරන්නේ? ඉතින් ඔබට කොහෙද අලුත් අවුරුද්දක්? ඔබට හැමදාමත් ලබන්නේ පරන අවුරුදුනේ.මේ අවුරුද්දේවත් වෙනස් වෙන් නැ...

නුඹ වෙන්ව ගිය බව පිලිගන්නෙ මම කෝම නුඹට කල ආදරේ වෙනසක් නෑ මගෙ තාම නුඹ දුන්න දුක ඉතිං ඉවසන්නෙ මම කෝම නුඹෙ නමින් හඬන්නට කඳුළු ඇත තව බෝම සරසවි බිමේ සුවඳැති මල් පිපෙයි හැමදාම මල් සුවඳ විඳගන්න අහිමියිද මට ඒ වරම නුඹ වෙන්ව ගිය බවක් ඉතින් නොම දැනම ගහකොලත් මුමුනාවි මතකයන් අපි ගැනම වස්සානය ඇද හැලෙයි කඳුළු කැට අතරින්ම තෙමෙන්නට හිතක් නෑ ඉතින් මට පෙරසේම වැහි බින්දුවල සිසිල දැනෙන්නේ මට කෝම නුඹට ඇති ආදරෙන් උණුසුම්ය හිත තාම නවතින්න ඉඩදෙන්න ඔය නීල නෙතු ලඟම ගුලිවෙන්න පුලුවන්ද නුඹ දකින සිහිනයෙම තනිවෙන්න ඉඩදෙන්න නුඹ ලඟින් හැමදාම පවසන්න ඔය මුවින් ආදරෙයි මට තාම.......